Na enkele weken zomerstop gingen John, Gerhard en Chris aan de slag met Alexia. Paul was aan het sloeproeien van Maastricht naar Rotterdam met de Dutch Marines Rowing Challenge (DMRC) om aandacht te vragen voor, en geld in te zamelen voor hulpverleners die leiden onder Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS). Marcel moest dat weekend werken als truck driver voor een muziek festival.
Diverse klussen in, op en onder de boot moesten er gebeuren. John heeft onze boot eens grondig schoongemaakt. Dit was hard nodig, want zij zat onder de alg, schelpenstukjes en meeuwenstront. Gerhard heeft de zeekaart van West-Europa in de chart-plotter geladen. En hij heeft ook het stuurvermogen van de stuurautomaat (automatische bediening van het roer) opgehoogd. Bij korte en felle golven sloeg de stuurautomaat er telkens uit. Chris tenslotte trok zijn wetsuit aan en heeft het onderwaterschip schoongekrabd met een ijskrabber. De volledige onderkant was begroeid met een dikke laag algen en schelpen. Dit scheelt zomaar een knoop (zeemijl per uur) in de roeisnelheid.
Na deze klussen een lekker biertje gedronken in het clubhuis van de Jachtclub Scheveningen, vervolgens gezellig gegeten bij onze vaste Chinees, en op tijd naar bed! Want zondag 27 augustus moest er geroeid worden. Gerhard en Chris deelden de kapiteinshut aan de achtersteven. John sliep alleen in het vooronder. Alhoewel: alleen? Rebel, de mascotte van het Ronald McDonald Huis Sophia Rotterdam, hield hem gezelschap.
Zondagochtend om 08:30 werd koers gezet naar zee. Maar het roeien werd helaas geen succes. Twee roeiers (de derde stuurde Alexia en bediende de marifoon) kregen haar niet op de juiste snelheid met de plotselinge windvlagen die telkens optraden rondom de binnenkomende buienfronten. Alexia drifte continu richting de betonblokken van de noordelijke pier, en beide roeiers moesten uit alle macht aan de riemen trekken om te voorkomen dat we op de pier zouden lopen. Nog voor het moment dat we het haven-gat uit zouden roeien en de Noordzee-stroom zouden bereiken, besloten we om te keren. Het was gekkenwerk met twee roeiers en deze wind, met windvlagen uit het zuidwesten kracht 5 tot 6. Tevens zou het terugkeren vanuit de sterke Noordzeestroom de havenmond weer in, met twee roeiers een moeilijke en mogelijk gevaarlijke klus worden.
Teleurgesteld omdat het roeien niet door ging, maar tevreden over het besluit dat gestoeld was op onze kernwaarde veiligheid, dropen we af richting een veilige jachthaven. Wordt vervolgd!!!
Hartelijke groet namens de North Atlantic Four / Stichting New York – Rotterdam,
Marcel, Gerhard, Chris, John en Paul (vlnr)
