Donderdag 3 november 2022 was het dan zover. Na maanden van noeste arbeid door onze botenbouwer Koen de Gezelle van Whaleboat, kreeg onze Alexia voor het eerst water onder haar kiel. Vanwege een heel bijzondere reden: de kapseis-test, oftewel de rollover-test. Met deze test wordt vastgesteld of de boot zelfrichtend is in het geval zij onverhoopt ondersteboven komt te liggen. Dit is een reëel “slecht-weer-scenario” tijdens het oversteken van een oceaan per roeiboot. Een van de belangrijkste functionele veiligheidseisen van oceaanroeiboten, is dan ook dat zij zelfrichtend zijn. Koen de Gezelle ontwerpt en bouwt zijn oceaanroeiboten dusdanig, dat aan deze veiligheidseis wordt voldaan. Ons vertrouwen en geloof in Koen is rotsvast, maar zelfrichtendheid is zo’n belangrijke veiligheidseis dat deze in de praktijk getest moet worden. Slaagt de Alexia niet voor deze test, dan kan zij niet worden opgeleverd en overgedragen aan de oceaanroeiers van de North Atlantic Four.
Eind oktober hebben Marcel en Chris de nieuw gebouwde 9,5 meter lange RVS aanhanger (tandemasser) naar de werkplaats van Koen gebracht in Aalter, België. Zodat we de Alexia veilig kunnen vervoeren naar diverse plekken waar zij moet zijn. Vervolgens is Koen een dag bezig geweest om de trailer-rollen af te stellen op de vorm van de Alexia, daarbij geholpen door Gerhard. Marcel en Gerdhard hebben Koen tevens de nodige uren geholpen met het plamuur- en schuurwerk. De Alexia moest namelijk voor de kapseistest bij de verfspuiter zijn geweest. Hieronder enkele foto’s ter illustratie.
In de haven van Blankenberg werd de Alexia die ochtend vanaf de trailerhelling te water gelaten. Een bijna euforisch kippenvel-moment. Met ruim 20 waterdichte compartimenten bleef zij uiteraard drijven. Maar zou zij ook weer rechtop terugdraaien, nadat de hijskraan haar op zijn kop gekeerd had? En hoe snel (of langzaam) zou dat terugdraaien verlopen? En hoe zou de kapseistest verlopen met ons (roeiers) in de Alexia, opgesloten in één van beide cabines? Want een kapseistest gebeurt altijd tweemaal: de eerste keer leeg (zonder roeiers), en daarna (indien de eerst test succesvol verloopt), met roeiers.
Twee oceaanroeiers roeiden de Alexia maar een rustige plek in de jachthaven, onder de giek van de hijskraan. Vervolgens werden de hijsbanden van de hijskraan zodanig om de boot geplaats, dat de hijskraan haar eenvoudig op zijn kop kon trekken. Na een laatste inspectie door Koen of de cabineluiken goed afgesloten waren, werd de Alexia recht onder de giek gemanoeuvreerd. Vervolgens kreeg de kraandrijver van Koen het signaal om de boot heel rustig op haar kop te hijsen. Eenmaal op haar kop in het water, liet de kraandrijver de hijsbanden vieren. Waarna de Alexia binnen no time deed wat zij moest doen: rechtop terugdraaien! In welgeteld 3 seconden.
Als kleine kinderen zo blij stonden we samen met onze botenbouwer te juichen op de kant. Test 1 geslaagd, op naar test 2! De Alexia werd naar de kant getrokken, waarna de hijsbanden opnieuw goed in positie gebracht werden. Vervolgens kropen Marcel en Chris in de achtercabine, en John en Paul in de voorcabine. Gerhard bleef als veiligheidsman op de kant. Beide koppels sloten hun waterdichte cabineluik, die vanaf de buitenzijde door Koen gecontroleerd werd. De Alexia werd weer recht onder de giek gemanoeuvreerd waarna zij opnieuw omgekeerd werd. Een onwerkelijke gebeurtenis voor de oceaanroeiers in de cabines. Rollend over één zijkant in de cabine, om na enkele seconden liggend op het plafond te eindigen. Waarbij aan de andere kant van het toegangsluik een “muur van water” zichtbaar was. We wachtten rustig tot de Alexia weer terug zou draaien. Dat dit wat langer zou duren dan tijdens test 1, was ingecalculeerd. Er lag nu 400 kilo aan gewicht op het plafond in de beide cabines. Deze neerwaartse tegendruk die tijdens de eerste test niet aanwezig was, zorgde ervoor dat de Alexia niet direct rechtop draaide. De vier roeiers in beide cabines moesten zelf meekruipen / meerollen in de richting waarin de Alexia aangaf terug te willen draaien. Waardoor zij uiteindelijk in ongeveer 10 seconden weer netjes rechtop in het water lag.
Beide filmpjes onderaan dit artikel geven een goed beeld van de kapseis-test. Filmpje 1 betreft de test zonder de roeiers in beide cabines, filmpje 2 met roeiers
Met deze mijlpaal van een goed geslaagde kapseis-test, bereiken we opnieuw een hoogtepunt in onze 2 jarige voorbereidingsperiode. Wat Koen de Gezelle vanuit zijn kennis en ervaring allang wist, hebben wij nu aan den lijve ondervonden. De Alexia wordt verder afgebouwd, wat vooral de elektrische voorzieningen betreft. Als eerste vervolgstap zijn de zonnepanelen (totaal 660 Watt) inmiddels geplaatst. De “sea trials” (roeien op zee / testen apparatuur) staan gepland vanaf eind november!
Op deze bijzondere dag rustte helaas geen zegen. Diverse tegenslagen en ook persoonlijk leed, dienden zich onverwacht aan. De dag startte slecht, toen Chris, Paul en John een half uur na vertrek uit Utrecht erachter kwamen dat zij de dollen vergeten waren. Zonder dollen zou de Alexia niet verplaatst kunnen worden in de haven. We moesten dus terug naar Utrecht, via een grote omweg vanwege de vele files richting Utrecht. Een uur later dan gepland, kwamen we uiteindelijk aan in Blankenberg, met de dollen! Tijdens het verplaatsen van de Alexia van de trailerhelling naar de plek van de kapseis-test, gleed onze botenbouwer uit aan dek waarbij hij ongelukkig ten val kwam. Hij belande met de palm van zijn hand op een dol-pen. Dit veroorzaakte een lange en diepe snee in zijn hand. Het bloed gutste eruit, maar Koen hield zich kranig.
Gerhard (verpleegkundige achtergrond) heeft de wond behandeld en uitermate kundig verbonden met behulp van de verbandtrommel van John. Met een stekende pijn besloot Koen dat we de kapseis-test zouden afmaken. Die namiddag zat hij echter wel in het ziekenhuis en was hij zes hechtingen rijker. De functionaliteit en kracht in de hand waren gelukkig niet beschadigd / verminderd. Trots zijn we op onze Koen, de bikkel!
En tot slot (al het slechte komt in drieën) kreeg John op het moment dat de Alexia voor het eerst water onder haar kiel had, een telefoontje van zijn moeder. Met de verdrietige mededeling dat zijn vader was overleden. Verdooft door deze schok stond John een moment aan de kade genageld. Hij herpakte zich echter direct, en kon zijn thuisfront telefonisch in actie brengen om zijn moeder op te vangen. Na afstemming met zijn moeder en zijn thuisfront, richtten we met ons vijven de neuzen. Waarna John zelf besloot om de kapseis-test af te maken. Marcel, Gerhard, Paul en Chris probeerden John zoveel mogelijk tot steun te zijn: you never roeit alone! Maar de echte glans en blijdschap van deze dag, was begrijpelijkerwijs verdwenen. Precies een week na de kapseis-test hebben John en zijn familie, hun geliefde weggebracht naar zijn laatste bestemming. De oceaanroeiers mochten ook daar aanwezig zijn om mijnheer Opmeer de laatste eer te bewijzen, en hun roeimaatje John en zijn familie tot steun te zijn. Het was een mooie plechtigheid en een waardig afscheid. Hoe verdrietig het ook is, we zijn dankbaar voor het feit dat we dit samen konden doormaken, en we zijn trots op onze John.
Hartelijke groet,
Gerhard, John, Paul, Marcel en Chris