Een dag om snel te vergeten. We koersen nog steeds ZO onderweg naar de golfstroom. Het roeien gaat lekker en de regelmaat van 2 uur op 2 uur af is goed ingedaald. Het dagelijkse dekoverleg bij de eerste wissel in daglicht verloopt prima.
De weersvoorspellingen van onze navigatoren zijn echter pessimistisch. De komende dagen geen goede wind om Alexia op deze koers te houden. Maar zolang het gaat, gaan we door!
Die middag brandt het motortje door van de pomp van onze watermaker. Zeer slecht nieuws. We checken alle mogelijke oorzaken maar vinden geen duidelijk aanwijsbare reden. We vervangen / reinigen beide filters, en controleren de inlaat onder de boot op verstopping. Paul zwemt voor het eerst van zijn leven in een heel diep zwembad.
Volgende taak is het vervangen van de motor. Dit huzarenstukje wordt perfect afgeleverd door onze Paul, met hulp van Chris. Wat een topper is onze Fries toch. Bloed zweet en tranen, maar het lukt! De nieuwe motor loopt als een zonnetje. Wordt wel wat warm, dus we besluiten om voortaan Max 1 jerrycan van 10 liter te maken, om motor daarna te laten afkoelen.
Omdat we nog niet genoeg ellende hadden, gaat John die middag door zijn rug. Hij kan wel roeien en doet dat vol overgave, maar niet op volle kracht en ook niet in een schema van 2 uur op 2 uur af. Daarom wordt er per uur bekeken wie er nog fit genoeg zijn om het uur erop te roeien.
Als klap op de vuurpijl blijken de voorspellingen van Dick en John te kloppen, we houden Alexia nauwelijks op de juiste koers, en komen al snel boven de maximale koers die onze navigatoren ons meegaven. Zelfs met drie roeiers! Na enkele uren bikkelen moet Gerhard besluiten dat we op para-anker gaan.
Een enorme domper voor iedereen want het ging juist zo lekker de afgelopen dagen! En de reparatie van de watermaker voelde als overwinning, die nu niet beloond kan worden met lekker roeien.
Nadat het para-ankeren gereed is, houden we een kort dekoverlag om alle emoties te kanaliseren en de onderlinge verwachtingen duidelijk te krijgen. Het is goed dat we dit doen, zodat frustraties niet opgekropt blijven zitten.
Moe en teleurgesteld kruipen we twee aan twee de cabines in voor een rustpauze van een uur of 5. Morgenochtend vroeg is er een nieuwe ronde met nieuwe kansen.
John, Gerhard, Paul en Chris
North Atlantic Four