Wat een wijdsheid! Sinds twee dagen zien we geen enkel teken van land meer. Geen heuvels van Long Island aan de horizon, evenmin lichtvervuiling van de grote steden. Ook geen vissersboten meer. We zijn, op een enkel vrachtschip na, compleet alleen op lege vlakte van water. Het is adembenemend.
We koersen op advies van onze navigatoren nog steeds ZO, en we maken voortgang (2 tot 3 knopen). Onderweg dus naar een positie in de warme golfstroom om bij alle windtypes (behalve oostelijk = tegenwind) toch het voordeel van de stroming te houden. Deze stroming kan wel 2 knopen zijn, en is dus een cadeautje. We komen in de buurt want vandaag was het zeewater al 14 graden, terwijl dat gisteren nog 8 graden was.
We zijn het Amerikaans plat af, en hebben nu te maken met een diepte onder de boot van 2,7 km. Voorlopig geen grondzee meer met de korte en felle golfslag van de afgelopen dagen. We hebben nu vooral deining. Prachtige massieve muren van water, zolang als het oog strekt. Vanwege de dagenlange oostenwind rollen ze naar het westen, soepel onder Alexia door. Op dit moment zijn ze tot een meter of 6 hoog. Het geeft een heerlijk, rustig gevoel.
Vandaag ons eerste dek-overleg gehad onder leiding van onze kapitein Gerhard. We bevragen elkaar op fysiek en mentaal gestel. Hoe houdt het lijf zich, en hoe zit het in de bovenkamer? Eet en drinkt iedereen voldoende? Ontstaan er al blessures? Iedereen voelt zich goed, al begint de vermoeidheid vanwege de 2 uur roeien gevolgd door een uurtje slapen, wel te tellen. John herstelt gelukkig ook nog steeds goed van de eerste dagen zeeziekte.
Naast deze medische zaken bespreken we tevens de hygiëne en veiligheid aan boord. We waken over onszelf en over elkaar, houden elkaar scherp. Hierin zijn weinig bijzonderheden. Behalve de constatering dat we vochtig toiletpapier niet mogen gebruiken als washandjes, omdat we anders halverwege de oceaan zonder toiletpapier zitten. Dus vanaf nu wassen we onszelf regelmatig met zeewater en een daarvoor geschikte shampoo. Het zonnetje straalt dus Paul en Chris bijten de spits af. Poedelnaakt met enkel het safety harnas aan, nemen zij hun eerste zeewater douche. Koud, zout, maar heerlijk fris! Het sopje wordt ook gebruikt om wat vuile kleding te wassen. Duurzaamheid geldt ook op een oceaanroeiboot!
Als laatste tijdens het dek-overleg bespreken we onze indelingen irritaties. Die zijn er na een week ploeteren en weinig slapen, wel degelijk. Dit hebben we getraind met Meike en Liane in de voorbereiding, tijdens de teamcoaching. Het gesprek verloopt rustig, respectvol, en met humor. We sparen elkaar niet maar beseffen ook dat we nog heel wat dagen te gaan hebben met elkaar op deze 18 m2. Het lucht op als de irritaties eruit zijn, en dat we weten waarop we ons eigen gedrag anders moeten moeten aanpassen!
John, Gerhard, Paul en Chris
North Atlantic Four