Na 6 nachten oefen-roeien op de Noordzee, onze eerste nacht roeiend doorgebracht op een oceaan. Al is de oceaan voor de kust van NY niet anders dan de Noordzee. Het is gewoon een grondzee met korte golven.
Het is aan boord voor iedereen vooral wennen. Waar ligt wat aan spullen, kleding, eten, sanitair, gereedschap, enzovoort. Wanneer eten, water maken, water koken? Hoe naar het toilet te gaan? We zoeken allemaal onze weg hierin.
Gerhard en Chris delen de achtercabine, John en Paul de voorcabine.
De dag begint gelukkig met een rustige zee. We roeien inmiddels in koppels van twee roeiers: twee uur op twee uur af. De zee wordt in de loop van de dag echter onrustig door de opkomende oostenwind. De zeeziekte van Gerhard ebt langzaam weg, die van John wordt erger. Hij houdt niets binnen en het roeien valt hem zwaar. Maar hij blijft doorzetten en pakt zijn momenten waar mogelijk. We zijn alledrie apetrots op hem!
Onze navigatoren stellen ons de keuze. Verder naar het westen blijven roeien en dan op para-anker als de wind daar om vraagt. Of afbuigen naar het zuidoosten en op para-anker. We kiezen voor het laatste omdat we in een zone tussen twee shipping lanes roeien. Waar je liever niet op para-anker wil omdat je dan toch langzaam afdrift. En uiteindelijk moeten we sowieso naar het zuidoosten, richting de warme golfstroom.
We steken de shipping lane over (geen schip te bekennen) en roeien nu koers ZO totdat de oostenwind zo hard is dat verder roeien niet mogelijk is. Dit is om 03:00 GMT.
Golven van 5 tot 6 meter hoog, sommigen slaan over dek. Alexia houdt zichzelf prima, maar wij roeiers kunnen haar niet meer op koers houden.
Paul en Gerhard bereiden het para-anker voor, terwijl John en Chris de boot zo goed mogelijk stabiel houden. Het para-anker wordt uitgezet. Deze drijft een meter of 80 voor de boot, onder water. De parachute houdt Alexia dwars op de golven waar door zij niet zal kapseizen.
We duiken onze cabines in, en zullen deze “storm” moeten uitzitten”. Vanwege de oostenwind zullen we teruggeduwd worden (met een hele lage snelheid vanwege het para-anker) naar het westen, naar het vasteland. Maar ook dat is Oceaanroeien: vaak je vooruit, soms ga je achteruit.
John, Gerhard, Paul en Chris
North Atlantic Four