Onze droom is uiteengespat! Er komt op dit moment geen oversteek van New York Rotterdam. De gezondheid van ons maatje wordt niet beter, maar blijft achteruit gaan. We hebben die ochtend een goed maar emotioneel dekoverleg met zijn vieren. We bespreken alle mogelijke scenario’s, meerdere keren. Maar komen telkens terug op hetzelfde scenario: John moet zsm naar de vaste wal om beter te worden / weer aan te sterken. Doorroeien en de Noord Atlantische Golfstroom op richting Europe is geen optie! Safety (of health in dit geval) gaat altijd voor. Het is ook kernwaarde nummer 1 van onze stichting. Naast plezier en vriendschap.
Dus Gerhard, onze kapitein, hakt de moeilijke knoop door! En besluit dat we als team terugroeien naar vaste wal. Dat is “gelukkig” maar 160 mijl (ongeveer 300 km), en binnen enkele dagen zou dat moeten lukken. Gerhard stemt dit af met onze navigatoren, die zich nu richten op de kortste route naar vaste land Amerika.
We vloeken en janken samen een goed kwartiertje en staren ook zwijgend en ontgoocheld wat voor ons uit. De emoties mogen er zijn, het is goed. Daarna gaat de knop om, voor onze nieuwe missie: z.s.m. aan land komen. We bellen onze vrouwen, ons maatje Marcel, en ook Natasja van het Ronald McDonald Huis. Hun reacties zijn hartverwarmend en bevestigen dat we de juiste keus gemaakt hebben. Ook bellen we René Borsje, onze websitebeheerder, met verzoek om dit besluit wereldkundig te maken. Dit omdat onze blogs vanaf Alexia al enkele dagen niet meer doorkomen via Iridium.
We starten met twee blokken van 2 uur op 2 uur af, omdat John aangeeft graag nog wat roeimeters te willen maken. Als je van iemand wat kan leren over niet opgeven, dan is dat zeker van hem! Na enkele uren wordt dit toch te zwaar, waardoor we overgaan naar een ander roeischema: met drie roeiers: 2 uur op 1 uur af. Iedere roeier roeit dan 2 uur, en heeft dan 1 uur rust. In dat ene uur moet je dan wisselen, even opfrissen, eten & drinken, en slapen. Het slapen blijft beperkt tot max 25 minuten. Als het al lukt. Met een boot van ruim 2 ton gewicht, is dit wel killing. Maar we blijven positief. Onze navigatoren hebben goede focus en de voorspellingen zijn redelijk. Ingeschat wordt dat we dinsdag 21 mei einde dag, aan land moeten geraken.
Het wordt erop of eronder, mede afhankelijk van het weer dat we uiteindelijk ter plekke ervaren. Belangrijkste advies van onze navigatoren: onder geen beding ZO roeien, onze oorspronkelijke opdracht. Omdat we dan in de warme Golfstroom terechtkomen die ons met enkele knopen de oceaan zal opbrengen en waaruit het bijna niet meer weg-/terugkomen is.
We houden de moed erin. America, here we come (again)!
John, Gerhard, Paul en Chris
North Atlantic Four