De mooiste overwinningen zijn diegene waar het hardst voor gestreden is!
Mijn naam is John Opmeer, ik ben 54 jaar en vader van een dochter van alweer 26 jaar. Ik ben gescheiden en ik woon in Utrecht. Oorspronkelijk kom ik uit Frankrijk. Mijn ouders woonden daar in verband met het werk van mijn vader. Ik ben daar dus geboren en opgegroeid en op mijn 15e naar Nederland gekomen. Na vele banen in meerdere sectoren ben ik nu zo’n 10 jaar werkzaam op de verkoopbinnendienst bij Greif, een Amerikaans verpakkingsbedrijf dat vaten produceert. Ik ben een gepassioneerd sloeproeier, ik luister graag naar bijna alle soorten muziek en ik ben gek op dieren.
Als oud marinier roei ik in sloepen van het DMRC (Dutch Marines Rowing Challenge) samen met ‘oude’ Korps maatjes voor het goede doel (PTSS). Zoals wij zeggen ‘voor en met buddy’s in nood’. Wij proberen bijzondere prestaties te verrichten om zo aandacht te trekken van sponsoren en donateurs. Via hen hebben wij bijvoorbeeld al meerdere ‘Buddy’ honden kunnen bekostigen en afleveren bij oud militairen met PTSS, en veel meer.
Mijzelf inzetten voor deze mensen geeft mij veel voldoening en uiteraard heeft het roeien mij ook gepakt. Samen fysiek 100% geven, vechten tegen de elementen, dat vind ik geweldig. Toevallig is één van de oprichters van ‘You Never Roeit Alone’ tevens één van de oprichters van het DMRC.
Samen met hem heb ik geroeid van Den Helder naar Wilhelmshaven (Duitsland). Samen over die finishlijn gaan was dan ook een bijzonder moment. Het is dus niet zonder toeval dat ik de activiteiten rond ‘You Never Roeit Alone’ vanaf het begin heb gevolgd tot het punt dat ik er zelf deel van uit wil maken.
Mijn motto: “De mooiste overwinningen zijn diegene waar het hardst voor gestreden is”. Helaas moeten sommigen onder ons elke dag een oneerlijke strijd voeren, waaronder ook kinderen en hun ouders. Ik sta dus ook volledig achter ons doel, roeien voor een woonkamer in het Ronald Mc Donald huis / Sophia Kinderziekenhuis, dit is belangrijk. Hoe fijn zou het voor hen zijn als ze elkaar daar onder ‘normale’ omstandigheden kunnen zien, even weg van dat ziekenhuisbed, even geen strijd. Hoe dan ook, die woonkamer moet er voor hen komen, daar wil ik voor strijden.